Prawo kanoniczne podstawy

Prawo kanoniczne – prawo obowiązujące w Kościele katolickim.

Nazwa pochodzi od podstawowej jednostki redakcyjnej kościelnych aktów prawnych – kanonu. Pierwotnie to właśnie zbiory kanonów (canones) tworzyły prawo kanoniczne – choć były i są stosowane również inne formy redakcji przepisów. Dla odróżnienia dwóch porządków prawnych – świeckiego i kościelnego – przepisy świeckie oznaczano nomoi (gr. νομοι). Kanon (łac. canon) to wyraz pochodzenia greckiego (κανονες) oznaczający dosłownie sznur ciesielski, a w przenośni prawidło, wzorzec – normę.

Prawo kanoniczne oznacza też dyscyplinę naukową, której przedmiotem są normy należące do systemu prawa kanonicznego.

Źródła prawa powszechnego

Prawo obowiązujące w kościele powszechnym.
Prawo boskie

    * Naturalne – wywodzi się z natury człowieka,
    * Pozytywne – zespół norm, które dane zostały od Boga w postaci naturalnego objawienia:

    Stary Testament (normy sądownicze i obyczajowe),
    Nowy Testament (wola Chrystusa, ustanowienie Kościoła, zasady funkcjonowania, ustanowienie sposobu rządzenia).

Prawo Boże jest niezmienne pod groźbą utracenia własnej tożsamości.
Prawo stanowione przez Kościół

    * stanowi je papież – prawo papieskie,
    * stanowi je sobór – kolegium biskupów – prawo soborowe,
    * stanowione przez dykasterię kurii rzymskiej – ius constitutum

Źródła prawa partykularnego

Prawo obowiązujące w kościele partykularnym, np.

    * Statuty synodalne,
    * Księgi kościelne.

Źródła Prawa Kanonicznego dla Rozwód kościelny.